Onder de naam Ede Doet is enkele weken geleden het nieuwe financieringssysteem van buurtactiviteiten in diverse buurten in geïntroduceerd. Elk huishouden krijgt daarbij drie keer per jaar een Ede Doet bon van 7,50 die op de speciale Ede Doet website besteed kan worden aan een initiatief voor de leefbaarheid. Ede Doet vervangt eerdere systemen zoals de wijkwaardebonnen en de de mogelijkheden om via de wijkbeheerder geld voor initiatieven te krijgen. Het is de bedoeling dat het systeem ook de rest van Ede wordt geïntroduceerd. Of dat een goed idee is maar zeer de vraag.
Dat de gemeente geld beschikbaar stelt voor verbeteringen in de buurt is op zich positief. Ook in de Zeeheldenbuurt zijn we in de afgelopen periode druk bezig geweest met deze bonnen. Er is dan ook geen andere keuze als je verbeteringen in de openbare ruimte wilt aanbrengen zoals extra speeltoestellen of bloembakken. Bij elkaar blijkt het nogal een omslachtig systeem voor een buurtcomité zoals die van de Zeeheldenbuurt. Een stuk omslachtiger dan de eerdere systemen. Waar we eerst een eenvoudige aanvraag konden indien bij de wijkwaardebonnen of de wijkbeheerder, moeten we nu veel moeite doen om de bonnen te verzamelen. Daarvoor moeten er flyers verspreid worden om mensen er op te attenderen ze het in te leveren of aan een van de jongeren mee te geven die langs de deuren gaan. Dat levert niet bij elk huis wat op: veel bewoners hebben geen idee wat ze met die bonnen moeten en gooien ze direct bij het oud papier. Het inleverpercentage is dan ook niet erg hoog. Na het verzamelen moeten de bonnen stuk voor stuk op de speciale website van Ede Doet worden ingevoerd. Vervolgens moeten er nog steeds plannen worden ingediend, vragen van de Ede-Doet ambtenaren worden beantwoord, er moeten tekeningen worden ingeleverd en nog steeds draagvlak onder bewoners worden georganiseerd. Voor plaatsing van bijvoorbeeld speeltoestellen in de openbare ruimte moeten dan ook weer diverse andere ambtenaren betrokken worden. Bij elkaar niets om vrolijk van te worden en bij elkaar ook een stuk ingewikkelder dan in het verleden, waar de contacten met relevante ambtenaren veel directer waren. We hebben nu met de gebiedsmanager, de wijkbeheerder, de Ede Doet ambtenaren te maken en vervolgens ook nog met de verantwoordelijke taakgerichte ambtenaren (de mensen van het gras, speelvoorzieningen. Voor een vrijwilligers organisatie als een buurtcomité kost dit onnodig veel extra tijd. Maar goed, tijd van vrijwilligers blijkt niet te tellen.
Bij elkaar is de organisatie van buurtprojecten een behoorlijk onoverzichtelijk geheel, dat bij elkaar ook in geld behoorlijk kostbaar is gezien alle ambtenaren die erbij betrokken zijn, de kosten van de speciale website en het externe bureau dat achter het systeem zit. Dit is des te opmerkelijker, omdat de gemeente geen geld over heeft voor zaken waar veel bewoners zich al jaren druk om maken zoals extra prullenbakken en het legen daarvan, het vaker bladruimen in de herfst en goed onderhoud van de trottoirs. Deze zaken kunnen niet uit het Ede Doet budget worden betaald. De hoge kosten van het systeem zijn ook opmerkelijk omdat dat de gemeente het budget van de Zeeheldenbuurt al enkele jaren te hoog vindt en aangeeft niet voldoende middelen te hebben om alle wensen van alle buurten te kunnen honereren.
(Foto: fotoproject gefinancierd met wijkwaardebonnen)